ديورتيك‌های لوپ هنله شامل فورزماید، بومتانید و اتاکرینیک اسید، قویترين ديورتيك‌های در دسترس هستند. آن‌ها كانال‌های سديم و كلرايد را در بخش صعودی قوس هنله نفرون مهار می‌كنند و از بازجذب سديم جلوگيری می‌كنند و همین امر منجر به افزايش ترشح ادرار می‌شود. این دسته از مدرها اتساع عروق محيطی را به اندازه ديورتيك‌های تيازيدی كاهش نمی‌دهند. بنابراين همه جانبه عمل نكرده و به اندازه كافی در كاهش فشار خون موثر نيستند. به‌منظور افزايش ادرار ديورتيك‌های لوپ از تيازيد‌ها بسيار موثرترند و به‌طور متداول بيشتر در درمان بيماران با حجم بالای مايع به كار می‌روند.با اثر بر روی قوس هنله موجب افزایش دفع کلسیم، پتاسیم وآب می‌شود.