تمام ضد آریتمی‌های رده I هدایت را کند یا مسدود (به خصوص در سلول‌های دپلاریزه) می کنند و ضربان سازهای غیرطبیعی را کند یا حذف می کنند. این داروها بر بافت غیرطبیعی سریع تر اثر می گذارند تا بر کانال‌های طبیعی زیرا کانال‌های یونی در بافت آریتمیک زمان بیشتری را در وضعیت باز یا غیرفعال می گذرانند و تحت چنین شرایطی این داروها برای اتصال به این گیرنده‌ها تمایل بیشتری دارند.

عوامل رده IA مانند کینیدین و پروکائین آمید هم بر آریتمی‌های دهلیزی و هم آریتمی‌های بطنی تاثیر می گذارند. این داروها هم کانال‌های سدیم را مسدود می کنند و هم پتاسیم فعلی (در جریان) را کاهش می دهند. آن‌ها مدت پتانسیل عمل و دوره مقاومت موثر را افزایش داده که منجر به کند شدن سرعت هدایت و مهار ضربان سازهای نابجا می شود. ممکن است این داروها فاصله QTc را در نتیجه افزایش مدت پتانسیل عمل طولانی کنند.