نام انگلیسی
IMIPRAMINE
نام فارسی
ایمیپرامین
اثرات جانبی
مهمترین ناراحتی‌هایی که مصرف‌کنندگان ایمیپرامین ابراز می‌کنند آثار آنتی کولینرژیک (مانند خشکی دهان، تاری دید، کاهش ضربان قلب، یبوست و تأخیر در دفع ادرار است. خواب آلودگی و گیجی نیز از مسائل برخی از بیماران است. البته به مرور نسبت به این آثار تحمل ایجاد می‌شود. همچنین در مورد بیماران بالای ۴۰ سال پیش از تجویز دارو انجام الکتروکاردیوگرام برای ارزیابی کار قلب توصیه می‌شود[۳].
تاریخچه
در سال ۱۹۵۵ رولند کان روانپزشک سوئیسی که از ابتدای دهه ۱۹۵۰ برای به دست آوردن دارویی مؤثر بر بهبود روحیه تلاش می‌کرد، متوجه شد ترکیب G 22355 که در سال ۱۹۵۱ در ایالات متحده توسط هافلیگر و اشنایدر ساخته شده بود، تأثیر مثبتی بر بیماران افسرده با عقب‌ماندگی ذهنی دارد[۲]. کان این دارو را «تیمولپتیک» (thymoleptic) به مفهوم نگهدارنده هیجانات – در برابر داروهای موسوم به «نورولپتیک» (neuroleptics)- به مفهوم نگهدارنده اعصاب نامید.
خلاصه
ایمیپرامین یکی از داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای است که برای درمان برخی دیگر از اختلالات روحی همچون اختلال هراس، فوبی اجتماعی، دردهای عصبی و همچنین در مقدار کم برای کنترل شب ادراری (شب‌میزی) در کودکان بزرگتر از ۶ سال به‌کار می‌رود.
این دارو در دو شکل قرص و آمپول موجود است. اما تزریق عضلانی دارو به ندرت مورد استفاده‌است.[۱]
مراجع
↑ رامین خدام، راهنمای جیبی کاربرد داروهای ژنریک ایران، چ پنجم ۱۳۷۵. ص ۲۱۸
↑ Roland Kuhn, The Treatment of Depressive States with G 22355 (Imipramine Hydrochloride). American Journal of Psychiatry (1958)
↑ هارولد کاپلان و بنیامین سادوک، چکیده روانپزشکی بالینی، نصرت‌الله پورافکاری، چ سوم پائیز ۱۳۷۷، تهران: آزاده، ص ۱۱۸ ISBN 964-90053-2-3
↑ Roland Kuhn, The Treatment of Depressive States with G 22355 (Imipramine Hydrochloride). American Journal of Psychiatry (1958)
↑ هارولد کاپلان و بنیامین سادوک، چکیده روانپزشکی بالینی، نصرت‌الله پورافکاری، چ سوم پائیز ۱۳۷۷، تهران: آزاده، ص ۱۱۸ ISBN 964-90053-2-3