داروی پیاسکلیدین با مهار آنزیم‌های التهاب زا از جمله سیکلواکسیژناز ۲ (COX2) و نیتریک اکسید سنتتاز در بافت مفصلی و جلوگیری از تولید پروستاگلاندین E2 و نیتریک اکسید (NO)، میزان التهاب در مفاصل را کاهش می‌دهد. این دارو سبب مهار تولید واسطه‌های ایمنی نظیر اینترلوکین‌های بتا-۱ (β (IL-1، اینترلوکین- ۶ (IL-6) و اینترلوکین- ۸ (IL-8) شده و از حمله سیستم ایمنی بدن به بافت غضروف جلوگیری می‌نماید. همچنین با تحریک تولید Aggrecan و کلاژن نوع ۲ توسط سلول‌های غضروفی سبب ایجاد خواص آنابولیک و بازسازی مجدد ساختار غضروف‌های آسیب دیده می‌شود. ترکیبات گیاهی موجود در این دارو با مهار آنزیم‌های ماتریکس متالوپروتئیناز ۱و ۲ و ۳ (MMP1،۲،۳) از تجزیه کلاژن و پروتئین‌های زمینه‌ای بافت غضروف جلوگیری کرده و مانع از تخریب آنها می‌شود (خواص آنتی کاتابولیک). پژوهش‌های بالینی صورت گرفته نشانگر توانایی این دارو در کاهش میزان درد (VAS Score) و بهبود قابلیت تحرکی مفاصل در افراد مبتلا به آرتروز بوده‌اند (اندازه گیری شده توسط Lequesne Index).